Daniel Litwiniuk

Tez wydawalo mi sie ze sobie tam nie poradze. Jak sie tam jest to jest inaczej. Niby zwykly grob ale dla nas niezwykly. Lzy polecialy ale jak wrocilem na grob po 5 minutach. Mielismy juz wracac i sie cofnalem. Wtedy lzy polecialy. Ps kocham Cie wspanialy maly chlopczyku.

Ja również Robercie dziękuję ze pojechałes...Podziwiam Cię...mi chyba serce wyskoczyło by z piersi.Nie mogłabym drugi raz przeczytać tego reportażu a co dopiero stanąć przed grobem Daniela.Smutne miejsce bo ten grub chyba najsmutniejszy z wszystkich...

Dobrze że byłeś Robercie,podzieliłeś się z innymi swoimi przemyśleniami,z miejscowości gdzie żył Danielek i gdzie jest jego grób.Po kilku latach pojawiły się też nowe zdjęcia jak to miejsce teraz wygląda.W tym szczególnym dniu jesteśmy duchowo w tym miejscu.

Na wschodzie kraju jest biedniej,wysokie bezrobocie,więc ludzie raczej nie mają się z czego cieszyć.Pochodzę z okręgu KGHM,na brak pracy i pieniędzy nie możemy narzekać.Z kolei ludzie,którzy do nas przyjeżdżają,twierdzą,że jesteśmy dziwni-nastawieni tylko na kasę.

Myślenie o kims bliskim jest ważne. Warto nieraz coś więcej zrobić choćby tam pojechać. Gdyby wszyscy tylko myśleli to po co na groby. Po co je odwiedzać przecież wystarczy pomyslec.

Warto tam pojechać, żeby poczuć specyfikę tego miejsca nie cmentarza ale całej omiejscowości. Miejscowość delikatnie mówiąc jest daleko i ludzie wydaje mi się ze też troszkę inaczej zyją, smutniej.

Dorotko, wiesz chyba ze nie chodziło mi o to. Każdy dobrze wie że to jest cmentarz. Po drugie nikomu nie każę jechać. Tylko sugeruję ze to jest coś więcej niż tylko myślenie. Inne są odczucia przy grobie bliskiej osoby niż jak o nim myślimy w domu. Gdyby każdy tylko myślał to byś się nie dowiedziała o Danielu.

Uderzył Cię smutek tamtego miejsca..Cmentarz do ''wesołych''miejsc nie należy.To nie plac zabaw.To raz.Dwa,proszę,nie narzucaj nikomu ,kto i kiedy ma jechać.Każdy wie,co ma robić.Ja nie pojadę.Minęły 3 lata i dalej nie dam rady.Nawet,gdyby grób Daniela był 10 km od mojej miejscowości-nie pojechałabym.Może kiedyś.I Daniel nie jest sam.Ma nas.Ciebie,mnie,nas tu wszystkich.

Wiem, Pani Jolu ze Pani mysli o nim codziennie tak jak wiekszosc z nas tu wchodzacych. Jak tam bylem to uderzyl mnie smutek tego miejsca. I dlatego to napisalem. Od czasu do czasu kazdy z nas powinien tam pojechac i zapalic swieczke. To jest dziwne miejsce, niby cmentarz. Na ktorym jest pochowany Danielek. Odchodzac od grobu, czulem ze powinienem cos jeszcze zrobic tylko co. Czulem ze on jest samotny ze nikt gonie odwiedza. Wiem, ze ludzie sie za niego modla, mysla o nim, ale pojechac tam dotknac jego grobu to jest cos wiecej to sa inne odczucia. Jadac tam myslalem ze spotkam zywego Daniela to glupie ale mialem takie wrazenie. Dobrze ze sam nie jechalem Cala podroz minela na rozmowie troszke bylo latwiej. Samo myslenie to jest za malo trzeba tam pojechac i zapalic chocby swieczke. Milego dnia)

Bardzo milo ze znalazl pan czas i chec na odwiedziny Danielka... Ja tez bym sie kiedys wybrala. Poki co duzo pracy, male dziecko i inne obowiazki dnia codziennego.groche sie boje ze rozkleilabym sie tam totalnie.w tym roku jednak tez udam sie na Mickiewi z 20 i zapale znicz. Moze tak jak ostatnio uda mi sie spotkac tego potwora. Wtedy juz nie przejde obok obojetnie...