Daniel Litwiniuk

JUZ 35 LAT!!!!!A ja Cie dzis szukalam w Warszawie!!!Zoliboz, Warszawa na zawsze beda miec Twoje imie....potem Hajnówka.Dlaczego ,Danielku,dlaczego Ciebie to spotkalo?Cudowny,posluszny ,madry chlopczyk.

Pani Moniko Dziękuję z całego serca za wszystko co Pani robi dla tych kochanych dzieciaczków. Dzięki Pani ja ale również wiele innych osób miało możliwość poznania historii dzieci skrzywdzonych przez bliskich. Odkąd człowiek poznaje losy tych dzieci staje się innym człowiekiem, uwrażliwia się bardziej na potrzeby innych osób i stara się bardziej kochać ludzi. Pozdrawiam serdecznie wszystkie osoby zapalające światełka na stronach pamięci naszych dzieciaczków. Mam nadzieję że Pani Jolanta szczęśliwie dotarła do Polski i podzieli się z nami swoimi odczuciami z miejsc związanych z naszym Kochanym Danielkiem.

Witajcie
Zrobiłam strone poświęconą wszystkim dzieciom zakatowanym, zapraszam do zapalenia światełka pamieci dla wszystkich Aniołków
http://pamieci-dzieci-zakatowanych.kupamieci.pl/

Tak,...zostal bol w wielu sercach.I ta niemoc .Pamietam i tesknie.

Odszedłeś nagle i niespodziewanie,
Ból został tylko
Po Tobie, Kochanie.

Danielku, przylatuje do Polski w maju...bede w Warszawie,moge byc w Hajnowce,moge tez byc w malej drewnianej chatce gdzie sie wychowales,w Jakubowie...moge odwiedzic miejsca gdzie zyles, cierpiales ,umarles,dziecko moje...-i boje sie tego.To takie spotkanie przeszlosci z terazniejszoscia ,miłosci z okrucienstwem,bycie w miejscach gdzie żyłeś bez nadzieji na realne spotkanie z Toba.TESKNIE.

Tak wiem Dorotko

Ty wiesz,co mam na myśli...Raczej mam chłodny charakter,też ciężko do mnie dotrzeć.Tobie się to udaje.Jest jeszcze jedna tu osoba,która totalnie mnie rozwaliła.Moje myśli,uczucia,odczucia-jakbym na czole miała je wypisane.Jej wpisy,były moimi.Nigdy jej tego nie powiedziałam,nigdy nie miałyśmy ze sobą kontaktu.Żałuję,bowiem warto utrzymywać kontakt z ludzmi,pamiętać o sobie nawzajem.Życie jest kruche,jutro może nas nie być.

No właśnie.Poruszyłeś dobry temat.Chociażby stawianie pomników,wczoraj-rozgladajmy się dookoła-byc może ktoś potrzebuje pomocy.Nieżyjącemu zapalę znicz,położę kwiaty ,pomodlę się.To wszystko.Nic już nie mogę zrobić.A co z obecnymi,żyjącymi? Ile ludzi jest samotnych,chorych-dla nich możemy wiele zrobić.Napisałam,dobrze,że Monika pamięta.Jednak nie o takie dobro wyłącznie chodzi.

Co prawda wspominac prawde mowiac trudno jest Daniela bo osobiscie go nie znalem, ale kazdy ma wewnatrz siebie stworzony jego obraz.