Daniel Litwiniuk

Magda...stuprocentowa racja ! Ja patrzę na ludzi, obserwuję ich - czy oni nie wiedzą, ze kiedyś umrą ? Kazdy z nas powinien dać pożyć drugiemu człowiekowi. Śmierć Danielka to dla mnie wstrząs życia z którego nigdy się nie otrząsnę! NIGDY !!

Rok temu, wraz z innymi osobami, byłam pod Twoim miejscem kaźni. Postawiliśmy znicze, położyliśmy kwiaty. Przegoniono nas, ale to nieważne. Jak tam ładnie. Zielony Żoliborz. W czerwcu postawiłam znicz na Twoim prawdziwym grobku. Też ładnie położony cmentarz. Wszystko, co ładne w Twoim życiu, było jednak tylko pozorami, stworzonymi przez Twoich katów. Nie mogłam się z tym wszystkim pogodzić i nie mogę. Ten straszliwy wstrząs trwa do dziś. Wszyscy umrzemy, a ludzie żyją, jakby mieli żyć wiecznie. Pieniądze, samochody. Co to wszystko jest warte? Chwilowe. Tylko bycie dobrym człowiekiem jest warte cokolwiek. Zbliża nas do absolutu. Zbliża nas do czegoś wyższego. To powinno być naszym prawdziwym celem.

zbyt mało odwagi by umierać... zbyt mało sił by żyć... Tak bardzo mi żal maleńki, tak bardzo, że aż boli...

Czy kiedyś Danielku znajdę pocieszenie, nie rozumiem tego świata, gdzie i do kogo się udać żeby odzyskać wiarę w ludzi.

Ten ostatni rok to jak żałoba po Tobie, którą noszę w sercu. Pamiętam i nie zapomnę.

Tak bardzo zgadzam sie z kazdym Waszym słowem... Tak naprawde w tym naszym zyciu liczy sie tylko dziecinstwo... Czas beztroski kiedy to jeszcze nie jest sie swiadomym tego, ze kiedys trzeba bedzie opuscic ten swiat... Dlatego tak bardzo boli nie fakt, ze tyle dzieci tego pieknego dziecinstwa nie mają i tylu dzieciom to dziecinstwo jest tak bezdusznie skracane. Powiedz...dlaczego nie pozwoliłas Mu sie śmiać ? Dlaczego zamieniłas Jego zycie w piekło? No powiedz.......dlaczego tak brutalnie przerwałaś Mu zycie. NA ZAWSZE stracił szanse życia. To było Jego zycie, nie twoje. JEGO. Miał prawo zyc. Chciał zyc. Kto ci dał takie prawo...

To już prawie rok, odkąd wiem. Ta rana nie zagoi się. Zawsze myślę o Tobie. Nigdy tego nie pojmę, nigdy nie zrozumiem. Nigdy sobie tego nie wytłumaczę w żaden racjonalny sposób.

Dzieci są naszą przyszłością, radością, sensem naszego życia...W ogóle nie interesują mnie wyroki wydawane przez sądy,zabito dziecko, ono cierpiało,a chciało być kochane, szanowane, przytulane.Chciało być kimś wyjątkowym dla swoich rodziców i świata. Wyrok nie pozbawia życia, tylko je zmienia, a dziecko to życie straciło... biedne, maltretowane, bez pomocy...

Nic mnie już nie pociesza i co z tego że matkę która udusiła kablem elektrycznym swojego 4 - letniego synka Bartusia skazali na 25 lat. Nie kochasz - oddaj, nie zabijaj, nie dręcz, nie znęcaj się. Dzieci są naszą przyszłoscią

W tamtym roku przeczytałam najgorszą historie jaką mogłam przeczytać, to historia Twojego krótkiego życia, historia Twojej życiowej męki. Przez ten rok nie było dnia abym o Tobie i Twoim ciężkim losie nie pomyślała.