Daniel Litwiniuk

Dawniej w latach 70-80 była różnica między dziećmi wychowywanymi na wsi a w mieście.Na wsi dzieci biegały od świtu do zmierzchu po podwórku, często brudne, jedzące owoce prosto z drzewa czy krzaczka.Często też dzieci pomagały w pracach polowych, w oborach. Rodzice nie poświęcali im czasu ponieważ ciężko pracowali na roli.Dzieci nie miały bajek, nie chodziły do bibliotek, przedszkoli jak dzieci miastowe.Ale to że nie umiały się zachować, były zaniedbane, brudne nie świadczy o tym że były nieszczęśliwe.Myślę, że gdyby Danielek został na wsi z mamą i siostrą byłby szczęśliwy, a już na pewno nie musiałby jeść wstrętnej wątróbki, okruchów z podłogi, nie rozbijano by talerzy na głowie.Przecież nie umiał odnaleźć się w Warszawie.Odebrano go od siostry, której po przeprowadzce z akademika nie widywał.Szczęście tworzą kochający ludzie,a nie dobrobyt i jadowite węże wokół.Może jego prawdziwa mama nie wzięła go do okulisty, na badania, nie gotowała frykasów ale na pewno nie biła,nie rozbijała talerzy, nie wymyślała kar.

Gdybym tylko mogła wziąć Cię za rączkę i poprowadzić przez życie...Gdybym tylko mogła...

Daniel wie....

Dziękuję Ci Daniel, że jesteś...Byłeś. Dzięki Tobie odkryłam samą siebie. Poznałam na nowo. Odnalazłam w sobie emocje i uczucia,jakich nigdy wcześniej nie znałam. Dowiedziałam się tak wiele...Poznałam nowy smak moich łez, ból mojej duszy i zupełnie nowy wymiar miłości.Pokochałam Cię miłością niezrozumiałą. Nieodwzajemnioną. Nieznaną. To jest piękna miłość. Jestem z niej dumna.

Tak mi smutno, tak mi ciężko.

Tej nocy nie spędziles juz w swoim łózeczku. Zimno, ciemno, pusto. Sam. Dziś już kolejny dzień. Dzieci wstają do przedszkola. Dlaczego Ty nie wstajesz? Dlaczego sie nie budzisz ? Danielku obudz sie proszę. Twój mis na Ciebie czeka. Twój piesek za Toba teskni. Został sam. Tak mi Cie brakuje maleńki jakbym znała Cie od lat. Dlaczego za Tobą tęsknie? Przeciez nie teskni sie za kims obcym, za kims kogo sie nie znało. Dlaczego tak mi Cie brakuje? Dlaczego do pełni szczescia brakuje mi Twojego życia ? Całuję Twoja sliczną buzie, przytulam zbolałe ciałko. Nie mogę juz niestety otworzyc Ci oczu...

Bezradnosc... Najgorsze uczucie na Ziemi.

Cały czas trzymam Cie za reke.

Rzuciłam tak od siebie,że bohaterka reportażu ma się dobrze.Jak jest naprawdę-nie mam pojęcia.Gdzieś czytałam,iż zaszyła się w zakonie,do miejsca zamieszkania nie wraca.Wykańczał ją non stop dzwoniacy domofon,telefon zapewne też.Pewnie ma się dobrze,w końcu złego licho nie wezmie

Danielku, jest mi bardzo ciężko na sercu, ale wiem, że Ty cierpiałeś o wiele, wiele bardziej. Jestem myślami przy Tobie przez cały czas od tych kilku miesięcy. Towarzyszy mi Twoja śliczna, uśmiechnięta buzia w trudnych i dobrych chwilach. Widzę Ciebie w moim synku, wydaje mi się że jesteście bardzo do siebie i podobni macie dokładnie tyle samo lat. Kiedy całuje go i głaszczę po główce to jakbym i Ciebie przytulała. Jesteś moim wrześniowym rówieśnikiem, ale w dniu kiedy Tobie kat wyznaczył kres życia to mnie pozwolono cieszyć się nim dalej beztrosko. Dzisiaj Ty też powinieneś głaskać i tulić swoje dzieci i być szczęśliwym. Widzę Ciebie i w małych 6,5-latkach i naszych rówieśnikach 40-latkach, szukam Cię we wspomnieniach sprzed 33 lat. Jesteś cięgle przy mnie. A dziś tylko łzy i łzy... Wierzę, że kiedyś tam się spotkamy. +Wieczne odpoczywanie racz mu dać Panie a światłość wiekuista niechaj mu świeci na wieki wieków Amen+