Daniel Litwiniuk

a ja Marzena wchodzę tu codziennie. Ta strona, to zdjęcie mi pomagają przebrnąć przez ten żal...dlatego że są tu Ci którzy Danielka kochają i pamiętają i wiem że nie jestem z tym cierpieniem sama. Nie zawsze piszę ale zajrzeć tu po prostu muszę.Wchodząc na tę stronę czuję jakbym Go odwiedzała. Wiem jak Ci ciężko bo posypało się wszystko tak jak u mnie : wewnętrzny spokój, system wartości... ale nie zaglądając tu mam taki wyrzut jakbym o Nim zapomniała. Ten znicz który tu zapalam to cały mój hołd jaki mogę temu Maluszkowi złożyć. Odpoczywaj Aniołku...

To uczucie lęku, bezsilności, braku nadziei jest ze mną ciągle, też próbowałam tu nie wchodzić, ale tylko tu wyczuwam że Daniel czuje się bezpieczny. Oby to uczucie niemocy nie pozostało do końca moich dni.

mama... już chyba nie mam sił... Chciałabym życ tak jak kiedys. Staram sie tu nie wchodzic, nie patrzec na zdjecie. Ale gdy tylko wejde..............gdy tylko przeniosę się w tamte lata......wraca ten nieopisany, przeraźliwy lęk.......... Tysiące pytan, miliony pretensji, BEZRADNOŚĆ, BEZSILNOŚĆ i ogromna NIEMOC... Wystarczy tylko, że przeniosę sie tam myslami i wtedy byłabym w stanie zwymiotowac...

Danielku, co to jest że nie umiem sobie przetłumaczyć tego strasznego nieszczęścia, ciągle do mnie wraca ta tragedia i ciągle, co powinnam zrobić, Danielku pomóż mi odkryć sens tego co przeżywam.

Jak każde dziecko Danielku, miałeś prawo czegoś nie wiedzieć, czegoś nie umieć, czegoś nie zjeść, o czymś zapomnieć, coś zgubić...ale przede wszystkim miałeś prawo żyć. Nikt nie miał prawa podnieść na Ciebie ręki. Śpij Mały Bohaterze. Tulę w sercu Ciebie i wszystkie dzieci, którym odebrano wszystkie ich prawa...

Danielku kochany ,minęło już trochę czasu jak byłam na tej stronie ale pamiętam o Tobie ...codziennie

Strona Daniela jest jak pamiętnik.Dla mnie na pewno,można się wygadać,wyzalić.Czasem człowiek woli powiedzieć cos innym niż bliskim.

Ja myślę, że ta strona to strona Danielka i wszystkich nieszczęśliwych dzieci, w których każdego dnia rodzi się każdego dnia Danielek i będzie się rodził dopóki ludzie tacy jak my i inni nie powiedzą stop tym zbrodniom. Cały czas boję się, że za mało robię, nie umiem pomóc. Danielkowi wysłałam kwiaty, a Kacperkowi też wyślę coś myslicie że byłby zadowolony z maskotki a może z kolorowanek, bajeczki. Podpowiedzcie mi ......... Kacperku walcz dla mnie dla Danielka.

To strona Daniela...

Przypomnijmy: Niecały miesiąc temu doszło do zatrzymania mężczyzny, który pobił 4-letniego synka swojej konkubiny. Sytuacja wydarzyła się w dzielnicy Bobrek. Stan dziecka jest nadal ciężki, jest w śpiączce. - Został już jednak odłączony od respiratora i oddycha samodzielnie - mówi Grzegorz Grzegorek. Ahhh aż serce sie cieszy...Kacperku myslami jestem z Tobą